เกรียง ๑ หมายถึง [เกฺรียง] น. เครื่องมือสําหรับใช้ในการถือปูน ทําด้วยไม้หรือเหล็กเป็นรูปแบน ๆ.
[เกฺรียง] ว. ใหญ่, ยิ่ง, มาก, เช่น มีศัพท์สําเนียงเกรียงระงม.(ม. คําหลวง กุมาร).
[-ไกฺร] ว. ใหญ่ยิ่ง.
[เกฺรียด] ว. เสียงเขียดร้อง เช่น เสียงกรอดเกรียดเขียดกบเข้าขบเคี้ยว. (นิ. เพชร).
[เกฺรียน] ว. สั้นเกือบติดหนังหัว ผิวหนังหรือพื้นที่ เช่น ผมเกรียนหมาขนเกรียน หญ้าเกรียน.
[เกฺรียน] ดู เลี่ยน ๑.
[เกฺรียน] น. แป้งซึ่งนวดด้วยน้ำร้อนแล้วไม่น่ายเป็นเม็ดปนอยู่เม็ดนั้นเรียกว่า เกรียน; เรียกปลายข้าวขนาดเล็กว่าข้าวปลายเกรียน.
[เกฺรียบ] น. ตะกั่วที่ประสมโลหะบางอย่างเพื่อให้แข็ง เรียกว่าตะกั่วเกรียบ; เรียกของกินทําด้วยข้าวเป็นแผ่น ๆ มีหลายอย่างเช่น ข้าวเกรียบว่าว ข้าวเกรียบงา ข้าวเกรียบอ่อน.